ورزش شنا
ورزش شنا یکی از ورزشهای آبی است که ورزشکاران با شنا کردن در آب به رقابت میپردازند.
تاریخچه شنا در جهان
شواهد نشان میدهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدنهای آشور و یونان و روم باستان باز میگردد. آنچه از گذشته آموزش شنا میدانیم بر اساس یافتههایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آوردهایم. یونانیهای باستان و رومیها شنا را جزو برنامههای مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بودهاست. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز میگردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس میشد.
در ادامه مطلب با ما همراه باشید تا بیشتر با ورزش شنا آشنا شوید.
مسابقات سازمان یافته شنا در قرن ۱۹ میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه میافتادند یا حتی پیش تر شنا میآموختند. نشانههایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروف یونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومیها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته میشود که در سده یکم پیش از میلاد گایوس ماسناس رایزن سیاسی سزار آگوست رومی، نخستین استخر آب گرم را ساخت.
برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در سدههای میانه ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماریهای مسری میدانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان میدهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن ۱۷ میلادی از شنا در آب به عنوان وسیلهای برای درمان استفاده میشد. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزش در میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال ۱۸۳۷ تأسیس شد در پایتخت بریتانیا یعنی لندن، ۶ استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال ۱۸۴۶ اولین مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰ یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای «متروپولیتین»[۲] لندن در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفهای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفهای بریتانیا بود. فدراسیونهای ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ شکل گرفتند...
تاریخچه شنا در ایران
تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است ولی به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشتهها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکردهاست. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، میبایستی این ورزش را مورد توجه قرار میدادند.
در قدیم، مکانهایی شبیه استخر سرپوشیده در حمامها میساختند، به نام چال حوض. این چال حوضها، که حداکثر از ۱۰ متر تجاوز نمیکرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوضها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب میپریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام میدادند. روشنایی چال حوضها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین میشد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس میتوانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت میکرد. پایههای ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.
تاریخ فدراسیون بینالمللی شنا
فدراسیون بینالمللی شنا (FINA) در سال ۱۹۰۸ نه بر اثر یک حادثه بلکه از روی قصد و نیت بنیان نهاده شد. جورج دبلیو هرن دبیر موسس این فدراسیون، ایجاد این نهاد بینالمللی را نتیجه افزایش تماسهای بینالمللی در ورزش و مخصوصاً به تأسّی از بازیهای المپیک آن روز ذکر میکند. طرز برگزاری مسابقات باعث بالا گرفتن مخالفتهایی شد که نتیجه آن برگزاری کنفرانس بینالمللی لندن در تاریخ ۱۹ ژوئیه ۱۹۰۸ است. ثمره و میوه این کنفرانس تاسیس فینا بود.
با شروع جنگ جهانی اول، ادامه پیشرفت سازمان جوان فینا حداقل به مدت ۴ سال متوقف شد و حتی پس از جنگ به علت سردی بین کشورها و روابط ورزشی عملاً ادامه کار فینا میسر نشد و این امر تا سال۱۹۲۵ به درازا کشید. با پشت سرگذاشته شدن این مدت، فدراسیون مجدداً فعال شد. بدینترتیب که هیئت اجرایی فینا مرکب از ۵ عضو تشکیل شد تا بتوانند در فواصل نزدیک به راحتی گرد هم آیند و نیز دفتر فینا برقرار گردید.
در سال ۱۹۲۸ هیئت مدیره بینالمللی واترپلو و کمیته بینالمللی شنا نیز پا گرفتند. در کنگره فینا که در همان سال برگزار شد، جورج دبلیو هرن دبیر موسس فینا از سمت خود کنارهگیری کرد و به عنوان اولین رئیس افتخاری فینا برگزیده شد. با شروع جنگ جهانی دوم به ناگاه پیشرفت مستمر مجدداً متوقف شد (سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵)، زیرا جنگ مانع از تماسهای بینالمللی در ورزش گردید. با پایان یافتن جنگ پر مشقت دوم، بیشتر از یک سال طول کشید تا هیئت اجرایی فینا توانستند در ۱۴ ژوئن ۱۹۴۶ در لندن گرد هم جمع شوند. دوره مربوط به جنگ جهانی دوم در سال۱۹۵۰ خاتمه یافت و تماسها و ارتباطهای ورزشی روزبهروز بیشتر گشت.
در سال ۱۹۵۸، فینا پنجاهمین سالگرد خود را برگزار کرد. در این سال تعداد اعضای فینا به ۷۵ فدراسیون ملی رسیده بود. در سال ۱۹۹۲ اعضای فینا به ۱۳۷ فدراسیون ملی ارتقاء یافت.
نخبگان تاریخ شنا
اولین شناگر مردی که شنای ۱۰۰ متر کرال سینه را زیر یک دقیقه شنا کرد، جانی ویسمولر آمریکایی بود. وی این مسافت را در۵۸ ثانیه و۶ دهم ثانیه در سال۱۹۲۲ شنا کرد. اولین زنی که این مسافت را زیر یک دقیقه شنا کرد داون فریزر است. او در سال ۱۹۶۲، ۱۰۰ متر کرال سینه را در ۵۹ ثانیه و ۹ دهم ثانیه پیمود.
موفقترین قهرمان مرد المپیک تمامی ادوار شنا (مایکل فلپس) آمریکایی است. این شناگر در المپیک ۲۰۰۸ پکن صاحب ۸ مدال طلا شد. در میان زنان (کریستین اتو) با کسب ۶ مدال طلا در المپیک ۱۹۸۸ سئول، ۴ مدال طلا در رشتههای انفرادی و ۲ مدال طلا در مسابقات تیمی، پرافتخارترین زن شناگر میباشد.
فواید شنا کردن
دلایل بسیاری وجود دارد که شما را به سمت استخر بکشاند. اول اینکه این ورزشی است که برای قلب بسیار مفید است. اگر شدت حرکاتتان زیاد باشد کاملا می توانید آنرا با دویدن در یک تراز تصور کنید. اما از آنجا که در این حرکات هم قسمت های بالایی و هم قسمت های پایینی بدنتان در آب حرکت می کنند، می توان گفت که ماهیچه ها حتی بیشتر از دویدن کار می کنند و شما کالری بیشتری خواهید سوزاند.
به علاوه شنا قدرت بدنی شما را هم بالا خواهد برد. ممکن است فردای اولین روز شنا گردنتان کمی در بدنتان احساس کوفتگی کنید. به این دلیل که از ماهیچه هایتان طوری کار کشیده اید که تا به حال کار نکشیده اید و به همین دلیل باعث قوی تر کردن شانه ها و همین طور ماهیچه های پشت تان می شود.
در آخر، افراد بسیاری شنا را یکی از ورزش هایی تلقی می کنند که استرس و فشارهای عصبی را پایین می آورد. به همین دلیل با شنا کردن نه تنها فواید جسمی عایدتان می شود، بلکه فواید روحی نیز می برید.
در اینجا به برخی از فواید ورزش شنا(مزایای شنا برای سلامت) اشاره خواهیم کرد :
- شنا، فشار را از روی ستون فقراتتان بر میدارد. این اتفاق تقریباً مشابه تجربهٔ جاذبهٔ صفر است. بنابراین شنا کردن برای استخوانهای شما خوب است و مفاصلتان را سالم نگاه میدارد.
- شنا، اکثر عضلات بدن شما را به حرکت میاندازد، اما شما به ندرت احساس فشار بیش از حد یا کشیدگی عضلات میکنید. شما میتوانید هر دوره، از تکنیکهای مختلف شنا استفاده کنید تا انواع عضلات بدنتان را پرورش داده و به عضلات دیگر استراحت دهید.
- شنا یک تمرین کاردیوی عالیست. قلبتان را آموزش و راه صحیح تنفس را به شما یاد خواهد داد و به استقامت بدن و قلبتان میافزاید.
- شنا میتواند با ایروبیک در آب نیز ترکیب شود تا به شما کمک کند راحتتر چربیهای اطرف باسن و ران خود را بسوزانید.
- شنا به شما کمک میکند تا به خوبی به بدن خود شکل دهید. پوست و عضلات شما را ماساژ میدهد و از بوجود آمدن چربیهای ناخواسته جلوگیری میکند.
- شنا، از نظر آسیبپذیری یکی از کم خطرترین ورزشهاست و نسبت به بدنسازی یا ورزشهای قدرتی خیلی امنتر است. این ورزش از مفاصل شما محافظت کرده تا کمتر دچار صدمات مفصلی بشوید.
- شنا کردن، نتایج سلامتی بسیار خوبی برایتان دارد، در حالی که ورزشی با فشار کم است. همه آدمها میتوانند شنا کنند، حتی کسانی که توانایی ورزش بصورت مؤثر و سنگین را ندارند. بعنوان مثال، برای خانمهایی که باردار هستند یک ورزش عالی و ایمن است. با این حال احتیاج دارند تا پیش از اینکه در استخر شیرجه بزنند با پزشک خود در اینباره مشورت نمایند.
- شنا، انرژی مثبت شما را افزایش میدهد و استرس را از روح و جسمتان دور خواهد کرد.
- شنا همچنین کمک میکند تا فشار خونتان را کنترل کنید. میتواند قلب شما را سالم نگاه دارد.
- شنا باعث خواهد شد تا دستگاه تنفسیتان نیز سالم بماند. اگر در آب و هوای خشک و خنک زندگی میکنید، در اکثر مواقع در خانه یا در محل کار تان هوای خشک تنفس میکنید. تنفس هوای تازه و مرطوب در محیط استخر یا دریا میتواند دستگاه تنفسی شما را سالم نگاه دارد.
خطرات شنا
شنا یک ورزش سالم است و در مقایسه با ورزشهای دیگر خطرات کمتری در پی دارد. با این وجود تعداد کمی خطرات وجود دارد که در زیر میآید:
-
غرق شدن و استنشاق آب به دلیل:
- شرایط ناسازگار آب که باعث آبپوشیدگی یا آب گرفتگی شناگر میشود یا استنشاق آب را در پی دارد
- این که دیگران برای بازی یا عمداً سرمان را به زیر آب فشار دهند
- خستگی مفرط یا بی هوشی
- ناتوانی از طریق بیهوشی حاصل از شنا در آبهای کم عمق (یا بیهوشی غواص که نفس را زیر اب حبس کرده)، حمله قلبی، نارسایی سینوسهای شریانی یا شنای بیش از حد
-
اثرات مضر زیر آب ماندن:
- غرق شدن ناشی از استنشاق آب شور که حبابهایی در ریهها ایجاد میکند که تنفس را مشکل میکند
- علایم بیماری و سندرم ناشی از استنشاق آب شور
- شوک دمایی ناشی از پریدن در آب (خیلی سرد یا خیلی گرم) باعث ایست قلبی میشود
- برآمدگی استخوانی در کانال گوش که نتیجه فرو رفتن طولانی مدت آب در کانال گوش است و موسوم به گوش شناگران است
-
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی:
- کلر گند زدا pH آب را افزایش میدهد. مقدار زیاد pH ممکن است باعث سوزش چشم یا پوست شود.
- استنشاق کلرٍ؛ استنشاق طولانی مدت مقادیر کم کلر موجود درسطح آب ممکن است اثرات مخربی بر ریهها بگذارد به خصوص برای کسانی که آسم دارند. این مشکل ممکن است با استفاده از استخرهایی که سیستم تهویه بهتری دارند حل شود. با یک استخر روباز با نتیجه بهتری مواجه میشویم.
- قرار گرفتن طولانی مدت در برابر کلر اثرات مخرب آرایشی دربر دارد. مثلا رنگ مو را تغییر میدهد. کلر ساختار مو را خراب میکند و آن را مجعد و پیچیده میکند. کلر میتواند مس را در خود حل کند که این خاصیت باعث میشود رنگ مو تغییر کند. مراقبت خوب از استخر میتواند مقدار مس موجود در آب را کاهش دهد. تر کردن مو با استفاده از مایعات لغزنده مخصوص قبل از ورود به استخر میتواند جذب مس را کاهش دهد.
- کلر حتی بعد از چند بار شستن معمولاً به صورت بی آب روی پوست باقی میماند. این کلر وقتی دوباره در یک ترکیب آبدار (آبپوشیده) برگردد بدبو میشود (وقتی بزاق روی آن ریخته شود یا در طی دوش گرفتن و غیره)
-
عفونت:
- آب بسته به نوع آن محل ایده آلی برای باکتریها، انگلها، قارچها و ویروسها است.
- عفونت پوست حاصل از شنا یا حمام باعث بیماری ترک خوردن بین انگشتان پا میشود. آسانترین روش برای رفع این مشکل تمیز کردن بین انگشتان پاست.
- انگلهای میکروسکپی مثل کریپتوسپوریدیوم میتوانند در برابر کلر مقاومت کنند و اگر شناگر آن را ببلعد دچار بیماریهای اسهالی میشود.
- بیماریهای گوش، التهاب گوش میانی، التهاب گوش خارجی
- وقتی تعادل میزان کلر موجود در آب به هم بخورد ممکن است بیماریهای جدی همچون برونشیت مزمن و آسم به وجود آید.
-
فعالیتهای خود شناگران:
- صدمات ناشی از فعالیت زیاد؛ به عنوان مثال شنای پروانه مسابقهای (پروانه سرعت، و نه استقامت) ممکن است باعث مقداری کمر درد شود شامل شکستن استخوانهای ستون فقرات در موارد نادر و درد شانهها پس از سالهای متمادی تمرین، شنای قورباغه ممکن است باعث درد مچ پا و درد مفاصل ران شود، شنای آزاد و کرال پشت ممکن است باعث ورم زانو شود.
- نفس نفس زدن بیش از حد برای نگه داشتن نفس در زیر آب باعث میشود که دی اکسید کربن در خون کم شود و در نتیجه کم شدن متوالی هوشیاری بموجب بیهوشی میشود.
-
شرایط نامساعد جوی و وضع نابسامان آب:
- جریانها از جمله موج و رودها میتواند خستگی مفرط را به دنبال داشته باشد و شناگران را به دور از ناحیه سالم هدایت کند یا آنها را به زیر آب بکشد.
- باد، موج را زیاد میکند و میتواند باعث از دست رفتن کنترل شناگر شود.
- کم شدن حرارت بدن در اثر شنا در آبهای سرد میتواند به سرعت باعث خستگی مفرط یا بیهوشی شود.
- شدت آفتاب سوختگی میتواند با انعکاس نور به وسیله سطح آب و نپوشیدن لباس مناسب شنا بیشتر شود. ماندن زیاد در آفتاب میتواند یکی از علتهای سرطان پوست باشد.
-
اشیاء موجود در آب:
- پروانه کشتی علت بزرگی برای صدمات است چه در وقت شنا در زیر قایق و نزدیک آن و چه هنگام بالا آمدن از قایق
- برخورد به شناگران دیگر یا به دیوار استخر یا سنگ یا قایق
- شیرجه زدن در آبهایی که اشیایی با عمق کم در آن هستند مخصوصاً در آب گل آلود (چون عمق آب را نمیبینیم)
- پای نهادن روی چیزهای شکسته همچون شیشه خرده
-
جانوران آبزی:
- نیش زدن کاواکان (کاواکان یا توتیاء البحر نوعی ماهی است که بدن چتر مانندی دارد و بیشتر در سواحل نیو انگلند زندگی میکند) و مرجان
- تیزیهای موجود در آب که به وسیله جاندارانی چون خارپوست دریایی و صدف دوکپهای راهراه و پوماهی ایجاد شدهاست.
- گاز گرفتن کوسه و ماهیها دیگر و مارها و نیشگون گرفتن خرچنگ
- شوکهای الکتریکی ناشی از شعاعهای الکتریکی یا ماهیهای الکتریکی
سازمانها راهنماییهایی درباره سلامت منتشر کردهاند که به شناگران برای جلوگیری از این خطرات کمک کند.
مشخصات استخر
استخر، محل خصوصی است برای شنا، شیرجه، و واترپولو که در اندازههای مختلف ساخته میشود. ولی، استخرهایی که در آنها مسابقات رسمی را برگزار میکنند باید دارای مشخصاتی معین باشد. این مشخصات از طرف فدراسیون بینالمللی شنای آماتور، که آن را فینا (FINA) میخوانند به شرح زیر تعیین شدهاست:
طول: ۵۰ متر؛ عرض: حداقل ۲۱ متر
عمق: حداقل ۸۰/ ۱ متر
شمار خطوط: ۸ خط (عرض هر خط ۵/ ۲ متر)
در استخرهایی که رکوردگیری میکنند، دمای آب باید ۲۲ تا ۲۴ درجه سانتی گراد باشد.
تجهیزات
لباس شنا
لباس مخصوص شنا یک شلوار کوتاه و چسبیده به بدن است که باید وزن آن بسیار کم باشد و آب را در خود نگاه ندارد. طبق مقررات بینالمللی، شلوار شنا هنگام مسابقات بینالمللی و رکوردگیری، باید از پارچهای به رنگ روشن و به صورت یک تکه باشد. در حال حاضر لباس شناگران را از پوست «کوسه»ها درست میکنند که کل بدن را میپوشاند.البته این لباس در زنان با مردان متفاوت است. عده ای نیز پوشیدن مایو را به خاطر اشغال کردن قسمت کمتری از بدن و راحتی مایو نسبت به لباس شنا ترجیح میدهند.
کلاه شنا
استفاده از کلاه شنا سرعت فرد را افزایش داده و این کار به افراد تازه کار اعتماد به نفس میدهد و همچنین افرادی که موهای بلند دارند از ریختن موهایشان به داخل آب جلوگیری کرده و کلر موجود در اب به موهای افرادی که حساسیت دارند و موهایشان میریزد اثر گذار نخواهد بود و خانمها که موهای بلند دارند حتما باید از کلاه استفاده کنند که این کار به بهداشت استخر کمک زیادی میکند.
عینک شنا
بیشتر برای دیدن دیوار استخر و انجام برگشت سالتو استفاده میشود در ضمن به علت وجود کلر در آب و آسیب ندیدن چشم نیز خوب میباشد
انواع شنا
- شنای قورباغه
- شنای پروانه
- کرال پشت
- کرال سینه
- شنای سگی
- شنای سوزنی
- شنای زیرآبی
- شنای پهلو
قوانین شنا در مسابقات
آزاد
منظور از شنای آزاد این است که در مسابقات این شنا، یک شناگر میتواند با هراستیلی که میخواهد شنا کند، مگر در مسابقات مختلط انفرادی یا مختلط تیمی که منظور از شنای آزاد، هر استیلی است به غیر از پشت، قورباغه یا پروانه.
کرال پشت
به جز هنگام برگشت، شناگر باید همواره بر پشت قرار داشته باشد. وضعیت طبیعی پشت در شنای پشت میتواند شامل یک حرکت چرخشی بدن باشد بشرط اینکه این چرخش نسبت به سطح افقی، ۹۰ درجه یا بیشتر نشود.
در تمام طول مسابقه قسمتی از بدن شناگر باید سطح آب را بشکافد (یعنی باید قسمتی از بدنش بیرون از آب باشد و بردن تمام بدن به زیر آب مجاز نیست).
به استثنای زمان برگشت که شناگر مجاز است تمام بدنش را به زیر آب ببرد و پس ازاستارت و هر برگشت نیز میتواند این عمل را انجام دهد بشرط اینکه مسافتی را که در زیر آب طی میکند بیش از ۱۵ متر نباشد.
شنای قورباغه
از آغاز نخستین دستی که پس از استارت و هر برگشت زده میشود، بدن شناگر باید بر روی سینه قرار گیرد و شانههای او با سطح طبیعی و معمولی آب در یک راستا باشند.
تمام حرکات بازوان باید همزمان و در یک صفحه افقی انجام شوند و حرکت متناوب(یک در میان) نداشته باشند
تمام حرکات پاها باید همزمان و در یک صفحه افقی انجام شوند و حرکت متناوب نداشته باشند.
در مرحلهای از حرکت پا که باعث پیشروی و جلو رفتن شناگر در آب میشود، پاها باید چرخش خارجی داشته باشد، پای قیچی، پای کرال و پای دلفین پایین رونده مجاز نیست.
در هنگام برگشتها و پایان مسابقه، لمس دیواره باید با هردو دست و بطور همزمانانجام شود، این تماس میتواند در سطح آب و یا در بالا و یا در زیر آب باشد. تا زمانی که دستها دیواره را لمس نکردهاند شانهها باید در صفحه افقی باقی بمانند.
به هنگام هر دوره کامل یک دست و یک پای قورباغه، قسمتی از سر شناگر باید سطح آب را بشکافد (یعنی قسمتی از سر از آب خارج شود).
شنای پروانه
در تمام طول مسابقه (به جز در هنگام برگشت) بدن شناگر باید بر روی سینه قرار داشته باشد و از آغاز نخستین دستی که پس از استارت و برگشتها زده میشود شانهها با سطح آب در یک راستا باشند.
هر دو دست را باید بهطور همزمان و در بالای آب به طرف جلو برد و به طور همزمان نیز بهطرف عقب آورد
تمام حرکات پا باید همزمان باشند. حرکات همزمان ساق و کف پا که در صفحه عمودی و به طرف پایین و بالا انجام شوند، مجاز است.
در هنگام برگشتها و پایان مسابقه، هر دو دست باید بهطور همزمان دیواره را لمس کنند. این تماس هم میتواند در سطح آب باشد و هم در زیر یا بالای آب.
قوانین کلی
اگر در یک مسابقه تنها یک شناگر شرکت داشتهباشد، باید تمام مسافت مقرر را شناکند تا واجد شرایط شناخته شود.
یک شناگر باید مسابقه خود را در همان خطی که استارت زدهاست، به پایان برساند.
در مسابقات شنای آزاد یا بخش شنای آزاد مسابقات مختلط، ایستادن به روی کف استخر باعث اخراج شناگر نمیشود اما باید توجه داشت که شناگر حق راه رفتن ندارد.
عبور از خط (طناب) شنا و ورود به خط شنای دیگر مجاز نمیباشد و شناگر خاطی اخراج میشود.
در هنگام مسابقه، هیچ شناگری اجازه ندارد اشیایی به تن کند یا از وسایلی استفاده کند که باعث افزایش سرعت، غوطهوری و یا استقامت او میشوند، (مانند فینهاو...) استفاده از عینک شنا مانعی ندارد.
در هر تیم امدادی، ۴ شناگر شرکت دارند.
در مسابقات امدادی، اگر پیش از این که شناگر داخل آب، دیواره استخر را لمس کند، تماس پای شناگر بعدی با سکوی استارت قطع شدهباشد، خطا محسوب میشود.
منابع :
- سایت ویکی پدیا فارسی
- سایت تبیان
- سایت irsf.ir
- سایت beytoote.com
- فرهنگ یک جلدی دکتر محمد معین